ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΜΑΣ

Ο Νομός Λακωνίας είναι ο νοτιότερος νομός της Πελοποννήσου και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος, το Μεσσηνιακό κόλπο και το Λακωνικό κόλπο. Έχει δύο κύριες οροσειρές, του Ταϋγέτου που είναι και η υψηλότερη κορυφή της Πελοποννήσου (2.407 μέτρα) και του Πάρνωνα (1.961 μέτρα). Ανάμεσά τους βρίσκεται η κοιλάδα του ποταμού Ευρώτα και η Σπάρτη. Συνορεύει στα βόρεια με το νομό Αρκαδίας και στα δυτικά με το νομό Μεσσηνίας. Στο νομό Λακωνίας ανήκει και το κατοικημένο νησί της Πελοποννήσου, η Ελαφόνησος.

Διοικητική διαίρεση: Ο Νομός Λακωνίας χωρίζεται σε 5 δήμους

• Δήμος Αν. Μάνης
• Δήμος Ευρώτα
• Δήμος Ελαφονήσου
• Δήμος Μονεμβάσιας
• Δήμος Σπάρτης

 

Στο Νομό Λακωνίας, οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με την αγροτική καλλιέργεια και την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, με πιο συνηθισμένα το πορτοκάλι, την ελιά ,το λάδι, και το κρασί είτε ως κύρια πηγή εισοδήματος είτε ως δευτερεύουσα. Αρκετοί κάτοικοι ασχολούνται και με την κτηνοτροφία.

Ακόμη, αρκετά ανεπτυγμένος είναι ο κλάδος του καλοκαιρινού τουρισμού, κυρίως προς Μυστρά, Σπήλαια Διρού, Βάθεια και στις παράκτιες περιοχές, με πιο γνωστούς προορισμούς τουριστών την Μονεμβάσια, το Γύθειο, την Ελαφόνησο και την περιοχή της Μάνης.

Στον Νομό Λακωνίας εδρεύουν δύο Μητροπόλεις:

Η Ιερά Μητρόπολις Μονεμβασίας και Σπάρτης και η Ιερά Μητρόπολις Γυθείου και Οιτύλου με έδρες τη Σπάρτη και το Γύθειο αντίστοιχα.

ΣΗΜΕΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

Η Μάνη είναι ιστορική περιοχή της Πελοποννήσου που καλύπτει τη χερσόνησο του Ταϋγέτου. Γεωγραφικά η κυρίως Μάνη ή «Μέσα Μάνη», όπως ονομάζεται τοπικά, ορίζεται από τον αυχένα του Ταΰγετου Σαγιά και καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο. Η Μέσα Μάνη διακρίνεται με βάση την κατά μήκος κορυφογραμμή στην Ανατολική Μάνη ή Προσηλιακή Μάνη, που βλέπει προς το Λακωνικό Κόλπο και στη Δυτική Μάνη ή απόσκερη ή αποσκιερή Μάνη, που βλέπει στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Βορειότερα της Δυτικής Μάνης, δηλαδή από την περιοχή της Καρδαμύλης, βρίσκεται η Μεσσηνιακή Μάνη, ή όπως την αποκαλούν τοπικά η Έξω Μάνη. Η περιοχή της Μάνης περιλαμβάνει τις άλλοτε επαρχίες του Γυθείου και Οιτύλου της Λακωνίας. Η συνολική της έκταση φθάνει τα 1800 τ.χλμ. επί συνολικού μήκους 75 χλμ. και μέγιστου πλάτους 28 χλμ. που καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο, με σπονδυλική στήλη το όρος Ταΰγετος

και ψηλότερη κορυφή τον Προφήτη Ηλία (2404μ). Το τοπίο της Μάνης είναι ιδιαίτερο τόσο ως προς τη φυσική διαμόρφωση όσο και ως προς την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία. Στη Μάνη υπάρχουν πολλοί πέτρινοι πύργοι, 7 κάστρα, πληθώρα αρχαιολογικών χώρων, βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες με εξαίρετες αγιογραφίες. Στην περιοχή βρίσκονται οι 98 από τους 118 παραδοσιακούς οικισμούς της Πελοποννήσου, μαζί με πολλά σπήλαια, καλντερίμια και φαράγγια για πεζοπόρους. Τα χωριά της Μάνης διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους. Φωλιασμένα ανάμεσα στους ορεινούς όγκους, πανέμορφα και επιβλητικά, περιμένουν να διηγηθούν την ιστορία τους στους επισκέπτες.
Από το τοπίο της Δυτικής Μάνης, ξεχωρίζουν: η Καρδαμύλη, με τα βυζαντινά μνημεία και το φαράγγι του Βυρού, η Στούπα, η Λαγκάδα με τα πέτρινα πυργόσπιτα, τα χωριά του όρους Ταΰγετου, Τσέρια, Καστάνια και Μηλιά.

Το Γύθειο με το λιμάνι και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική,
Η Αρεόπολη με τα καλντερίμια και τους πύργους της που έχουν ανακηρυχθεί μνημεία. Τα σπήλαια του Διρού, το Λιμένι απέναντι από το ομηρικό Οίτυλο, ο Γερολιμένας, η Βάθεια, ο Κότρωνας με τις παραλίες του και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, ο Δρυμός[15], το Πόρτο Κάγιο, η Λάγια , Ακρωτήριο Ταίναρο, το Νύφι και ο Κότρωνας είναι αξιοθέατα του δήμου Ανατολικής Μάνης.
Προϊόντα της Μάνης είναι το Θυμαρίσιο μέλι, καπνιστό σύγκλινο, δίπλες, λάδι, ελιές, χαρούπια[18] και αρωματικά φυτά

Η Μονεμβάσια, γνωστή στους Φράγκους ως Μαλβαζία, είναι μια μικρή ιστορική πόλη της ανατολικής Πελοποννήσου, της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς, στο Νομό Λακωνίας. Είναι περισσότερο γνωστή από το μεσαιωνικό φρούριο, επί του ομώνυμου “Βράχου της Μονεμβασιάς”, που αποτελεί στην κυριολεξία μικρή νησίδα που συνδέεται με γέφυρα σε σχηματιζόμενο λαιμό συνολικού μήκους 400 μέτρων με τη σημερινή παράλια κατ΄ έναντι πόλη επί της λακωνικής ακτής. Στα διασωθέντα κτήρια και τις δομές στο κάστρο περιλαμβάνονται αμυντικές κατασκευές του εξωτερικού κάστρου και αρκετές μικρές βυζαντινές εκκλησίες.
Το όνομά της είναι σύνθετη λέξη, που προέρχεται από τις δύο ελληνικές λέξεις Μόνη και Έμβασις. Πολλές από τις οδούς είναι στενές και κατάλληλες μόνο για τους πεζούς. Ο κόλπος της Παλαιάς Μονεμβασιάς βρίσκεται στο Βορρά. Το παρωνύμιο της Μονεμβασιάς είναι «Γιβραλτάρ της ανατολής», επειδή τυγχάνει να είναι σε σμίκρυνση πανομοιότυπη με τον βράχο του Γιβραλτάρ.
Μπαίνοντας στην πόλη ο κεντρικός δρόμος με το βυζαντινό καλντερίμι οδηγεί στη Κεντρική Πλατεία με το παλαιό κανόνι και την Εκκλησία του Ελκομένου Χριστού.

Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος καταγόταν από τη Μονεμβασιά, όπου και βρίσκεται σήμερα ο τάφος του.
Κεντρική εικόνα ο κόκκινος βράχος της Μονεμβασιάς, που κλείνει πίσω από τα τείχη του πέτρινα καλντερίμια, βυζαντινές εκκλησίες, αλλά και παλιούς θρύλους και αναμνήσεις ερωτευμένων που αντάλλαξαν εδώ τα μυστικά τους. Γύρω από τον μεγάλο βράχο, τα χωριά της Μονεμβασιάς, όπως ο Αρχάγγελος, ο Αγιος Νικόλαος, ο Γέρακας και το Κυπαρίσσι στα βόρεια, αλλά και τα ναυτοχώρια της περιοχής των Βατικών στα νότια, όπως το Λάχι και τα Βελανίδια, κλέβουν την καρδιά κάθε επισκέπτη.
Aπό τη Mονεμβασιά μπορείτε να κάνετε πολλές κοντινές εκδρομές. Στις ακτές του Λακωνικού κόλπου θα βρείτε τον Αρχάγγελο, και τις ωραίες παραλίες της Χαρακιάς, της Ελιάς και της Πλύτρας.

Στην Πλύτρα βρίσκεται βυθισμένη η αρχαία πόλη του Ασωπού που ήκμασε κατά την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή και βυθίστηκε από τον μεγάλο σεισμό του 365 μ.Χ.

Η Σπάρτη είναι πόλη της Πελοποννήσου και πρωτεύουσα του νομού Λακωνίας της Ελλάδας.

Η σημερινή Σπάρτη είναι χτισμένη νότια από το κέντρο της αρχαίας ομώνυμης πόλης, κοντά στη δεξιά όχθη του ποταμού Ευρώτα. Η πεδιάδα που απλώνεται γύρω της είναι καταπράσινη από ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, μουριές και άλλα δέντρα. Στα νοτιοδυτικά υψώνεται το όρος Ταΰγετος με τις πανύψηλες κορυφές και την άγρια ομορφιά του. Στα ανατολικά της πόλης βρίσκεται η οροσειρά του Πάρνωνα, που είναι κατάφυτη από έλατα και άλλα δέντρα.

Η πόλη επανιδρύθηκε μετά την απελευθέρωση της χώρας το 1834, ύστερα από απόφαση του βασιλιά Όθωνα και σε επίσημη τελετή την 1 Ιανουαρίου 1857 έγινε η εγκαθίδρυση των αρχών από το Μυστρά στη νέα πόλη, που ήταν και η πρώτη στην Ελλάδα που χαράχθηκε με πολεοδομικό σχέδιο. Έχει πλατείς και δεντροφυτεμένους δρόμους, μεγάλες πλατείες, νεοκλασικές οικοδομές και πλούσια ύδρευση.

Το ένδοξο παρελθόν της και η κοντινή απόσταση από τον πολυθρύλητο Μυστρά τραβούν την προσοχή πολλών επισκεπτών – τουριστών με προσεγγίσεις κρουαζιερόπλοιων στο Γύθειο. Από την αρχαία Σπάρτη σώζονται λείψανα από τους ναούς της Ορθίας Αρτέμιδος, της Χαλκιοίκου Αθηνάς, του Καρνείου Απόλλωνα, καθώς και θέατρο της ρωμαϊκής εποχής.

Αποτελεί το οικονομικό και εμπορικό κέντρο του νομού.

Η περιοχή έχει μακραίωνη ιστορία τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στο Μεσαίωνα και τη Νεώτερη Εποχή. Η Σπάρτη και η Λακωνία αναφέρονται από την ελληνική μυθολογία.

Στην πόλη της Σπάρτης βρίσκονται το άγαλμα του νομοθέτη της πόλης Λυκούργου, το άγαλμα του βασιλιά Λεωνίδα και το Λεωνιδαίο, ένα οικοδόμημα όπου σύμφωνα με την παράδοση μεταφέρθηκαν και τάφηκαν τα οστά του ένδοξου βασιλιά.
Νεοκλασσικά κτήρια κατακλύζουν την πόλη. Το Σαϊνοπούλειο θέατρο, το Δημαρχείο, το Δικαστικό Μέγαρο και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Αξιοθαύμαστη είναι η Δημόσια Βιβλιοθήκη, η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη, ένα σχετικά μικρό αλλά αξιόλογο αρχαιολογικό μουσείο και μουσείο ελιάς και λαδιού.

Η Ακρόπολη της Σπάρτης βρίσκεται στο βόρειο μέρος της πόλης . Πάνω στην ακρόπολη το μεγάλο ιερό της Αθηνάς Πολιούχου ή Χαλκιοίκου που βρισκόταν στην κορυφή του λόφου, πάνω από το θέατρο. Στο ναό υπήρχε επένδυση από χάλκινα ελάσματα με ανάγλυφες παραστάσεις. Από αυτή την επένδυση πήρε και το όνομά της Χαλκιοίκου η Αθηνά. Το ιερό της Αθηνάς Πολιούχου ή Χαλκιοίκου ήταν το σημαντικότερο ιερό της αρχαίας Σπάρτης και στο χώρο του γίνονταν δημόσιες συγκεντρώσεις, παρελάσεις και ιππικοί αγώνες.

 

Στη Νοτιοδυτική πλευρά του λόφου της Ακρόπολης κάτω από το ιερό της Αθηνάς, βρίσκεται το Αρχαίο Θέατρο της Σπάρτης Είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα, με εξωτερική διάμετρο 140μ. και φυσικό έδαφος,

Πέντε χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Σπάρτης, ο Μυστράς σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ο χρόνος σταμάτησε. Τα φρούρια, οι εκκλησίες, τα αρχοντικά και τα παλάτια διαφυλάττουν τη δόξα και είναι αντιπροσωπευτικά του βυζαντινού μεγαλείου και πολιτισμού.

 

Ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου.Σήμερα είναι ερειπωμένος, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια, και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Η ιστορία “της νεκρής πολιτείας” σήμερα του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β’ Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή, που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του ή εκ του ονόματος του παλαιότερου ιδιοκτήτη που λεγόταν Μυζηθράς.